Special : "How to สร้างตัวตนออนไลน์ให้ชีวิตและธุรกิจด้วย Social Media !"
“今日の仕事はつらかった. あとは焼酎をあおるだけ, どうせどうせ山谷のドヤ住まい. 他にやることありゃしねえ. 一人酒場で飲む酒に, かえらぬ昔がなつかしい. 泣いてないてみたってなんになる. 今じゃ山谷がふるさとよ”
ผ่านไปอีกวันกับงานแสนหนัก, ล้มลงพักอยู่ข้างทางกับเหล้าราคาถูก
ฉันไม่มีวันพรุ่งนี้, มีแค่ชีวิตที่ไม่รู้ที่ไป
เหม่อมองท้องฟ้าแล้วดื่มอยู่อย่างเดียวดาย, ร้องไห้ลำพังนึกถึงความหลังเก่าๆ ที่ไม่อาจย้อนกลับมา
แต่จากนี้, ซันยะ [山谷] คือบ้านของฉัน…
Sanya [山谷] : เมืองที่ถูกลบทิ้งไปจากแผนที่ Tokyo
จากสะพานแห่งน้ำตา [Namidabashi], ย้อนลงมาตามถนนโครงกระดูก [Kotsudori]
คือที่ตั้งของ “Irohakai [いろは会]”, ถนนคนเดินที่ไม่มีร้านรวงใดเปิดในตอนกลางวัน
ในความเงียบงัน, มีชายชราหลายสิบคนนอนตัวสั่นอยู่ใต้เศษผ้าห่มและสายลมหนาว
ไม่มีความหวังใดใดในแววตา
ที่นี่คือ “Sanya [山谷]”, ดินแดนแห่งสุดท้ายของคนไร้บ้านกว่า 15000 คน
ย้อนกลับไปเมื่อ 40 ปีก่อน, ทางเมืองหลวง Tokyo ได้ตัดสินใจ “ลบชื่อ” ของ “Sanya [山谷]” ทิ้งไปจากแผนที่และจนถึงวันนี้ก็ไม่มีข้อมูลใดๆ ของเขตนี้หลงเหลืออยู่ใน Google Maps หรือความทรงจำของคนนอก Sanya อีกเลย…
Sanya [山谷] : ประตูผี, ที่อยู่ของคนที่ไม่ใช่คน
ย้อนกลับไปในสมัยเอโดะ [Edo], ณ พื้นที่ที่เป็น “Sanya” ในปัจจุบัน
บริเวณนี้ถูกเชื่อกันว่ามันคือ “ประตูผี” ที่ที่วิญญาณร้ายจากนรกหนีออกมาสู่ญี่ปุ่น
ผู้คนที่อาศัยใน Sanya ถูกเรียกว่า “Hinin [非人]” หรือ “คนที่ไม่ใช่คน” เพราะพวกเขาทำงานที่ผิดบาป
เช่นการฆ่าสัตว์เพื่อเอาเนื้อและหนัง, ซึ่งทั้งหมดนั้นก็ส่งไปเป็นอาหารยังเขตเมืองหลวง
อีกหนึ่งหน้าที่ของ “Hinin” เหล่านี้ก็คือ “การฆ่านักโทษประหาร”, นั่นคือที่มาของชื่อสะพานแห่งน้ำตา [Namidabashi] ที่ครอบครัวจะมาหยุดยืนร่ำลาเป็นคราสุดท้ายก่อนที่ศพจะถูกทิ้งไว้ตามข้างทางบนถนนสายโครงกระดูก [Kotsudori]
ผ่านมากว่า 400 ปี, ผมยืนอยู่หน้า “ประตูผี” ที่ที่เต็มไปด้วยคนตายทั้งเป็น
Ashita no Joe [あしたのジョー] : ไม่มีวันพรุ่งนี้ที่นี่อีกแล้ว
“Shotengai” หรือ “Shopping Street” ของเขต Sanya ดูราวกับโลกแห่งความตาย, เพดานกระจกใสด้านบนเห็นท้องฟ้าแต่ว่าไม่มีใครเงยหน้ามองและ “Irohakai Shotengai” แห่งนี้ก็ตกแต่งด้วยภาพจากการ์ตูนเรื่อง “Ashita no Joe”
ชื่อของมันแปลตรงตัวว่า “โจแห่งวันพรุ่งนี้”, ที่ในไทยเราก็มีตีพิมพ์ในชื่อ “โจสิงห์สังเวียน”
เรื่องราวของนักมวยที่เกิดในสลัมชื่อ “Doya” ทางตะวันออกของกรุง Tokyo,
ผู้คนใน Sanya [山谷] เฝ้าบอกกับตัวเองว่า “Ashita no Joe” เกิดขึ้นที่นี่, ที่ที่ถูกลบชื่อทิ้งจากแผนที่ไปนานแสนนาน
“วันพรุ่งนี้”
ขอแค่ผ่านค่ำคืนอันยาวนานไปได้อีกสักครั้ง, ขอให้ยังมีดวงตะวันของวันพรุ่งนี้…
Sanya [山谷] : ดินแดนแห่งสุดท้ายของคนไร้ชื่อ
เรารู้จัก Tokyo ในฐานะเมืองใหญ่อันดับสองของโลกรองจาก New York
แต่มีคนอีกจำนวนไม่น้อยที่ “ตกหล่น” อยู่ข้างทาง
คนไร้บ้านกว่า 15000 คนที่นี่ไม่มีประวัติส่วนตัวหลงเหลือ, ส่วนใหญ่เป็นคนชราอายุกว่า 50 – 60 ปีที่ทิ้งครอบครัวมาเพราะว่าตนพิการจากสงครามครั้งใหญ่หรือไม่ก็เพราะติดเหล้าเมามายและตัดสินใจ “ลบ” ทุกสิ่งทิ้งไปจากชีวิตของตน
คนไร้บ้านที่นี่ถูก “เหยียด” อีกทีจาก Homeless ที่ Ueno หรือ Shinjuku, ว่าไม่มีทั้งอนาคตและกระทั่งอดีต
Sanya คือปลายทางของคนเหล่านั้น, ที่หันหลังให้กับโลกใบนี้
ดังเนื้อเพลง “Sanya Blues” ที่ว่า “今じゃ山谷がふるさとよ, จากนี้ซันยะคือบ้านของฉัน…”
เหล้าถูกๆ เพื่อให้ข้ามผ่านไปอีกวัน, เพื่อต่อชีวิตใน Sanya
ทุกๆ เช้าก่อนตะวันจะขึ้น, คนไร้บ้านที่แก่ชราจะเดินมารวมกันตรงปากทางเข้าประตูผี
ก่อนจะมีรถกระบะเก่าๆ วิ่งมารับ “คนที่ยังพอมีค่าเป็นคน” ไปส่งตามเขตก่อสร้าง, ซึ่งก็มักจะเป็นแถบสถานีใกล้ๆ อย่าง Asakusa หรือ Ueno เพื่อแลกกับค่าแรงถูกๆ สำหรับซื้อเศษอาหารและเหล้าสักถ้วยสำหรับผ่านค่ำคืนอันโหดร้าย
หากวันใดมีงาน, ก็อาจมีเงินพักในบ้านหลังเล็กที่แสนสกปรกซึ่งมีอยู่ทั่วไปในตรอกเล็กๆ ของ Sanya [山谷]
ถ้าไม่มีงาน, คืนนั้นก็นอนข้างทางเหมือนทุกๆ วัน…
บางคนหลงทางอยู่ที่นี่มานานกว่า 40 ปี, จนไม่รู้กระทั่งว่าครั้งหนึ่งตนเองเคยมีชื่อหรือถูกเรียกว่าอะไร
บ้างก็ทิ้งศพไว้ใต้ประตูผี, แต่จากนี้ที่นี่คือบ้านของฉัน…
Sanya : ที่นี่คือบ้านของผม…
คืนที่สามของการพักใน Sanya [山谷], รู้สึกว่าแม้กระทั่งเรี่ยวแรงของตนเองก็สูญสลายหายไปหมด
อาจเพราะดวงวิญญาณนักโทษประหารที่เคยถูกกลบฝังยังคอยตามหลอกหลอนคนที่นี่
หรือเพราะทุกที่ที่มองไป, ก็ได้พบแต่คนไร้บ้านไร้ความหวังนอนห่มเศษผ้าเก่าๆ รอความตาย
วันนี้ผมแบกเป้ออกเดินไปตาม “Irohakai” ที่ตกแต่งด้วยป้าย “Ashita no Joe”, มีหญิงชราคนหนึ่งสวนมาพร้อมกับกล่องใส่เสื้อผ้าที่เขียนว่า “กรุณาหยิบไปใช้ได้ตามใจ” แล้วเธอก็วางกล่องกระดาษใบนั้นลงกับพื้นถนน Sanya
ก่อนจะหลบตา, แล้วแสร้งทำเป็นว่าไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้นที่นี่
ผมหยุดยืนมองกล่องกระดาษ, คืนนี้ผมยังพักที่ Sanya [山谷] และดูเหมือนว่ามันจะนานเกินไปเสียแล้ว…
ระหว่างเดินกลับ, เห็นชิงช้าแกว่งไกวแต่ไม่มีวี่แววของคน…
มันแกว่งช้าๆ
อาจเพราะลมหนาว
หรือเพราะดวงวิญญาณ
ปัจจุบัน, Sanya [山谷] ถูกลบชื่อทิ้งไปแต่ยังอยู่ในเขต Taito
ห่างจากวัดอาซะกุสะ [Sensoji Temple] ไปทางเหนือไม่ถึง 2 Km, ไม่ไกลจากสถานีรถไฟ Minami Senju และจาก Irohakai ก็ยังมองเห็นแม้กระทั่ง “The Tokyo SkyTree” แต่น่าแปลกที่ไม่มีใครรู้จักหรือจดจำชื่อของ “Sanya [山谷]” ได้
เมื่อหันหลังกลับอีกที, พบว่าจากนี้ Sanya [山谷] คือบ้านของฉันแล้ว…
