ที่จริงก็ต้องยอมรับว่าแต่ละชาติเขาก็มี “ความเฉพาะตัว” ไม่แพ้กัน, แม้ Starbucks จะเป็น Brand ที่ [ดูผ่านๆ เหมือนจะ] ใช้ Standard เดียวกันทั้งโลก
อย่างที่ Tokyo Ginza, ผมเคยเจอคุณ Barista เดินตามมาส่งถึงหน้าร้านแล้ว “โค้งให้” เพื่อขออภัยว่าร้านเราที่นั่งเต็ม [ยังไม่นับเรื่องถังขยะที่แยกเป็น 5 ช่องจนแม้แต่คน American บ้านเกิดของ Starbucks มาเห็นยังทิ้งไม่ถูก…]
ส่วนที่ Germany และ EU, การเข้าห้องน้ำใน Starbucks จะต้องกดรหัส [เพราะค่าเข้าห้องน้ำสาธารณะใน Europe มันแพงเหลือเกิน] ทำให้มีการยืนรอคิวเพื่อ “ขอยืมใบเสร็จ !”
หรือที่ New York, เป็นรัฐฯ ที่มี Barista ผิวสีเยอะมากและ Character เฉพาะของคน African American อย่างหนึ่งก็คือชอบฮัมเพลงไปโยกหัวไประหว่างรับ Order กาแฟ [ผมว่ามันเท่จัง]
และที่ส่วนตัวประทับใจเป็นพิเศษอีกประเทศก็คือ Macau, เพราะ Starbucks ที่นี่มี Egg Tart !
[Starbucks Thailand น่าจะเอาบ้าง, เอาอาหารประจำชาติมาทำขนมเช่น Sandwick ไส้ส้มตำ…]
และนี่คือ Starbucks India !
