ฟ้าหม่น ฝนสาด คนเศร้า ทำไมเราถึงเป็นแบบนี้…

Special : สมัครบัตร Amex วันนี้ฟรีตั๋วชั้นธุรกิจสู่ญี่ปุ่น 3 ใบ ! > "Click"

--------------------------

สัปดาห์ที่ผ่านมา ไม่รู้ว่าผมคิดมากไปเองหรือเปล่า แต่คนรอบๆ ตัวหลายๆ คนดูมีอาการแปลกๆ บางคนดูซึมๆ พอตกดึกก็โทรมาหา เที่ยงคืนตีหนึ่ง ไม่ก็ SMS มา พูดเรื่องคล้ายๆ กันคือ ไม่รู้จากนี้ชีวิตจะเป็นอย่างไรต่อ คล้ายๆ ว่าหลงทาง หาอะไรไม่เจอ รู้สึกตัวเองไม่มีคุณค่า ใช้เวลาแต่ละวันให้มันผ่านๆ ไป…

อาจจะเป็นเพราะฝนฟ้าเองก็ดูครึ้มๆ เศร้าๆ หรือไม่ก็เพราะเศรษฐกิจเริ่มเลวร้ายลงหนักขึ้นเรื่อยๆ หรือทั้งหมดไม่มีอะไร แค่เรื่องบังเอิญพร้อมกัน ?

ผมเองก็ตกงานอยู่ แต่สไตล์การตกงาน [การตกงานต้องมีสไตล์ด้วยเรอะ – -] ของผมอาจไม่ค่อยเหมือนคนอื่นเท่าไร คือเป็นการตกงานเพราะตัวเองทำตัวเอง :D

เมื่ออาทิตย์ก่อน มีติดต่อเข้ามา 2 บริษัท ชวนไปทำด้วย แต่ผมยังขอเลื่อนไปก่อน เพราะรู้สึกว่ายังอยากพักสักระยะ อยากให้มือถือกลับมาเป็นงานอดิเรก ทำสบายๆ เหมือนสมัยสัก 6 – 7 ปีที่แล้ว ได้รายได้นิดหน่อย พอเป็นค่าขนมก็พอ

แต่บางคนอาจตกงานแบบจริงๆ ไม่ทันคาดคิด ยิ่งใครที่ใช้ชีวิตแบบ Metro มากๆ รายจ่ายต่อเดือนสูง หมุนเงินตลอด ผ่อนรถผ่อนคอนโดฯ เจอแบบนี้เข้าไปคงกระอัก

ยิ่งตื่นเช้ามาเจอ เจอฟ้าครึ้มเมฆหม่น ฝนซัดฝนสาด เหมือนชีวิตจะจบสิ้น… ตื่นมาก็ไม่มีงาน ไม่มีอะไรทำ ได้แต่นอนมองฟ้าว่าเมื่อไรเมฆดำจะผ่านพ้นไป ฟ้าจะใสสักที

อยากจะบอกทุกคนที่กำลังเป็นแบบนั้นอยู่ หากได้ผ่านแวะมาอ่าน Blog นี้ ผมขอเป็นกำลังใจให้นะครับ มองฟ้าเบื้องบน ไม่ว่าจะนานแค่ไหน แต่สักวันเมฆฝนจะต้องผ่านไป และฤดูหนาวที่แสนสวยก็จะเข้ามาเยี่ยมเยือนแทน

ผมเองก็รอฤดูหนาวอยู่ ความจริงคือกำลังรอคอยให้ถึงเดือนตุลาฯ วันเกิดผม… :)

ใครเศร้าๆ อยู่ คุยกันได้นะครับ มีใครสักคนรับฟัง ผมว่าคงดีกว่าที่เราจะเก็บมันอึดอัดเอาไว้ในใจ…