ตกเครื่อง… Homeless… โดนไล่จาก MRT… Mc 24 Hr :’)

Special : "How to สร้างตัวตนออนไลน์ให้ชีวิตและธุรกิจด้วย Social Media !"

ตกเครื่องครับ… สั้นง่ายตรงไปตรงมา เป็นครั้งแรกในชีวิตด้วยความอนาถนิดหน่อย… รู้ตัวก็ตอนเกือบ 4 ทุ่ม ไม่มี Flight กลับแล้ว ร้านค้าในสนามบินก็ทยอยปิด ไม่มีร้านกาแฟเปิด 24 Hr เหมือน Starbucks ใน Airport ไทย ผมก็เลยขึ้น Airport Link เกาหลี วิ่งเข้าเมืองมา กะจะหาร้านกาแฟสักร้านนั่ง มีปลั๊กเสียบ มี Free Wi-Fi

เงินเหลือไม่กี่วอนแค่พอนั่งเข้าเมืองมา แผนที่ไม่มี ใน Airport Link เค้าไม่มีให้… วิ่งมาเรื่อยๆ อยู่ๆ รถก็หยุดและดับไฟ เที่ยงคืนพอดี พนักงานเดินมาบอกว่า “Finished” คือเลิกวิ่งทันที แล้วก็ไล่คนลง

ผมก็ไม่มีที่ไป ไม่มีเงินวอน ไม่มีแผนที่ จำชือสถานีอะไรไม่ได้เลย เหมือน Homeless เลยครับ :(

มืดแปดด้านอีกแล้ว… ไม่รู้จะทำไง นึกได้ว่ามีสถานี MRT ใหญ่ๆ บางที่เค้ามีร้านกาแฟเปิด 24 Hr เหมือนแถวๆ พวกสีลมบ้านเรา ผมก็เลยเดินมั่วๆ ไปตามถนนใหญ่ๆ ที่มีรถวิ่งไปเยอะๆ เรื่อยๆ

ตั้งแต่เที่ยงคืน ผ่านหลายที่ที่คุ้นตาตอนกลางวันแต่ก็นึกชื่อไม่ออก นึกทางไม่ได้

จนมาถึงสถานี City Hall ก็เริ่มคุ้นขึ้นมาหน่อย ว่าตรงไปอีกสักพักจะเป็นวังเคียงบ๊อกคุง [Kyongbok] และใกล้ๆ กันก็มีคลองชองเกซอน [Cheonggyecheon] ก็เดินเลาะมาตามคลองเรื่อยๆ

หวังว่าจะเจอร้านกาแฟเปิด 24 Hr สักร้านให้อยู่จนถึงเช้า แล้วค่อยคิดต่อว่าจะทำไงดีเพราะผมถามที่ Ticket Counter ตอนอยู่สนามบินเค้าบอกว่าเค้า Check ไรให้ไม่ได้เลย ต้องรอเช้าก่อน :’)

 เจอ Homeless นอนอยู่ที่พื้นหลายคนเลยครับ ท่าทางจะหนาว :(

 

มีคนบอกว่าภาพ Homeless ข้างบนน่ากลัวมาก…

เหมือนมีศพคนนอนอยู่ ด้านหลังมีเงาดำๆ อีกหลายๆ เงา o_O!!!

ผมถ่ายเองยังไม่คิดว่ามันจะออกมาน่ากลัวขนาดนี้ มันไม่ใช่ Homeless แล้ว, มัน Zombie ชัดๆ เลื่อนขึ้นไปดูอีกทียิ่งสยอง ไม่คิดว่ากลางดึกของ Seoul จะมี Homeless Zomebie เดินกันเต็มเลยครับตามสี่แยกและ MRT โอยย… TwT

ผมเดินมั่วๆ มาจนถึงแถวๆ ไหนก็ไม่รู้ครับแต่เป็นที่เที่ยว มีสาวเกาหลีเมากลิ้งแล้วก็แอวะลงพื้น จากนั้นก็มีผู้ชายมาหิ้วปีกไป [ไหน ?] ไม่รู้เพียบเลย แน่นอนว่าหาไม่ได้หากมาเกาหลีกับทัวร์ครับ ต้องมากับผมและตกเครื่องเท่านั้น – -!!!

โชคดี… Mc Donald 24 Hr อยู่บนถนนสายนี้ แต่… มันไม่มีปลั๊กไฟ เมื่อตะกี้ผมเขียน Blog อยู่ๆ ก็เลยหายตัว

จากนี้ผมจะรัก Mc Donald :’)

แต่สุดท้าย,… Mc Donald ไม่มีปลั๊กไฟ ผมก็เลยต้องออกเดินกลางความมืดมิด…

อันนี้ไม่ค่อยมืดแล้วครับ เพราะว่าเข้ามาในตัวกลางโซลแล้ว ไม่เหมือนตอนแรกที่เดินมั่วๆ เข้ามา อันนั้นมืดและมี Homeless เต็มเลย – -*

จนตอนนี้เดินต่อมาอีกพักใหญ่ๆ ก็เจอ Hollys Coffee ที่เปิด 24 Hr, มันคือสาขาที่ผมเขียนถึงไปใน Blog ที่แล้วครับ ตรงใกล้ๆ Anguk แล้วนี่ผมเดินจากไหนเนี่ย จะตายอยู่แล้ว วันก่อนก็หาเรื่องปีนเขา Seoraksan คนเดียวกลางสายฝน o_O!!!

 ไม่รู้จะทำไงเหมือนกันครับ เมื่อตะกี้ผมเลยค้น Email ของการบินไทย เจออันไหนก็ไม่รู้ ส่งมันหมดทุกอันเลยถามว่าตกเครื่องต้องทำไง และมี Flight ไหนอีกบ้าง…

เมื่อตะกี้ลากกระเป๋าสิบกว่าโลมาไกลเท่าไรก็ไม่รู้ ในนั้นมีเบียร์ Asahi the Master เต็มเลย มันคือของที่ขนมากะจะเอากลับไปฝากชาว CookieCoffee น่ะครับ จะให้เอาไปทิ้งก็มิกล้าหรอก ผมก็แบกมันมาเรื่อยๆ ลากมาตามถนนมืดๆ :’)

สภาพตอนนี้ผมก็คงคล้ายๆ กับ Homeless Zombie ครับ ต่างกันแค่มี VAIO 1 ตัวกับบัตร CitiBank ไว้ประทังชีวิตได้ ในยามไม่มีเงินสดเหลือ เพราะถลุงทิ้งหมดตอนกะว่าจะขึ้นเครื่องกลับไทย… อนาถแบบต่อเนื่อง ทำตัวเองล้วนๆ – -*