ผมจำคุณได้, Blogger เจอที่งาน Ice Bar 18 เดือนก่อน o_O

Special : "How to สร้างตัวตนออนไลน์ให้ชีวิตและธุรกิจด้วย Social Media !"

@ Starbucks, และผมกำลังสงสัยมากถึงมากที่สุดว่าผมเนี่ย เป็นคนที่หน้าตาจำง่าย…

หรือว่าพวก Starbucks เค้ามีสมองที่ผิดปรกติ… – –

ตะกี้ผมเจอฝรั่งคนนึงใส่เสื้อ Starbucks และเค้าก็เดินมาทักผมว่าเป็น Blogger ที่เจอกันในงาน Starbucks Ice Bar @ Siam Pomodoro รึเปล่า เราเคยเจอกันครั้งแรก [ครั้งเดียว] ที่นั่นเมื่อ 18 เดือนก่อน o_O?

แน่นอนครับ ผมจำชื่อเค้าไม่ได้… เค้าก็แนะนำตัวว่าเค้าชื่อ Murray ไง เป็น MD ของ Starbucks Thailand

ส่วนผมเนี่ย ห้านาทีที่แล้ว มีผู้หญิงอีกคนเดินมาพยักหน้ายิ้มให้ แต่ผมจำไม่ได้ o_O!!!

 ผมเขียนเป็นรอบที่ 2 พันล้านว่าการจำหน้าคนได้ และทักถูกเนี่ย, มันเป็นหนึ่งในสุดยอดการสร้างความประทับใจ

คิดดูว่า MD ของ Starbucks Thailand ที่เป็นฝรั่ง, ในสายตา American น่าจะมองว่าคน Asian หน้าเหมือนๆ กันหมด – เหมือนที่ผมก็มองว่าฝรั่งหน้าเหมือนกันทุกคน แมวหน้าเหมือนกันทุกตัว :D]

แต่เค้าจำหน้า Blogger ติงต๊องได้ ทั้งที่วันๆ เค้าน่าจะต้องรู้จักคนไทยประมาณล้านคนด้วยนะ – –

มาคิดๆ ดู ผมว่าในแต่ละบริษัทน่าจะมีคนอาชีพ / ตำแหน่งนี้…

คือตำแหน่งจำหน้าและทักทายคน, สร้างความประทับใจในฐานะ Brand :)

นึกถึงเรื่อง The Devil wears Prada [อีกแล้ว] ครับ นางเอกเป็นเลขาฯ ของ Editor ใหญ่สุดๆ ในวงการ Fashion มีหน้าที่ต้องจำหน้าตา + ชื่อ + Profile ของแขกทุกคนที่มาใน Party แล้วคอยกระซิบบอกเจ้านาย  

 

และเค้าก็ไม่ลืมขายของ, ถามว่าลอง VIA รึยัง – -v

เดี๋ยวนี้วันๆ นึง เวลาผมออกไปข้างนอก เฉลี่ยแล้วมีคนเข้ามาทักอย่างน้อยๆ ก็วันละคนครับ ~ ไม่รวมที่ยิ้มให้แบบว่ารู้จักแน่ๆ หรือคุ้นๆ หน้า และไม่รวมคนที่ Deal งานกันนะ… ผมอยากจำหน้าทุกคนให้ได้จัง แต่ผมความจำสั้นยังกะปลาทอง :’)