ถ้าคุณไม่เงยหน้าขึ้นมาจากจอมือถือ ผมจะทักคุณได้ยังไง ?

Special : "How to สร้างตัวตนออนไลน์ให้ชีวิตและธุรกิจด้วย Social Media !"

เรื่องนี้เกิดขึ้นที่ Hostel ใน Stockholm, ตอนที่ผม Backpack ไป Sweden ~

อาจจะจำได้, ผมเคยเล่าเรื่องคนผิวดำคนนึง ที่มาจาก Gambia… 

ตลอดเวลาที่เค้าอยู่ใน Hostel, เค้าจะอยู่คนเดียว… ไม่มีใครทักและไม่ทักทายใคร

ก็มีผมนี่ละ ~ ที่ทักมันทุกคน [วันสุดท้ายมีฝรั่งถามว่าผมเป็น Staff ของ Hostel เหรอ – -] จนคุณ Gambia บอกผมว่า ผมเป็นมนุษย์คนแรกที่ทักเค้าก่อน, ในชีวิตที่เค้าเดินทางมา ไม่เคยมีใครแม้แต่ Say Hello กับเค้าเลย

ผมเคยเขียนเรื่องนี้ในแง่สีผิว แต่มาคิดอีกที ทุกครั้งที่ผมเจอคุณ Gambia, เค้าจะก้มหน้าอยู่กับ Galaxy S2

ใส่หูฟัง… ดูหนังหรือเล่นเกมส์อะไรสักอย่างตลอด

ตอนที่ผมคุยกับเค้าเรื่อง Stockholm / Sweden และการ Backpack, เค้าบอกว่าเค้าไม่เหงาหรอก เพราะเค้ามีเพื่อนอยู่ที่นี่… และก็หยิบ SmartPhone ขึ้นมาให้ดู

แล้วเค้าก็หัวเราะ…

ผมรู้สึกว่าในน้ำเสียง, มันมีความเหงาอยู่ในนั้น

เค้าไม่ได้มีเพื่อนอยู่ในจอเล็กๆ 4 นิ้ว แต่เพราะเค้าไม่มีเพื่อนเลยต้องพยายามหาใครสักคนบนโลกแห่งจอ 4 นิ้วมากกว่า    

ผมเคยคิดถึงเรื่องนี้ในแง่การเหยียดสีผิวเท่านั้น แต่มาวันนี้ ผมเพิ่งกลับจากศรีราชา, ห่างจากกรุงเทพฯ 100 km

ได้เรียนรู้อย่างนึงว่า ระยะทางเท่านี้, เราสามารถเห็นหน้าใครสักคนได้ด้วย FaceTime

 

แต่ความจริง, แค่วางมือถือไว้ เงยหน้าขึ้นมา จับพวงมาลัย… ขับรถ 40 นาที 

เราก็จะได้คุยกับใครสักคนที่ว่านั้นพร้อมกับมองตา, ไม่ต้องพึ่งพาจอ 4 นิ้วเล็กๆ แต่อย่างใด… รวมทั้งการทักใครสักคนในร้านกาแฟ ขอแค่วางมือถือไว้ ยิ้มนิดๆ พูดเรื่องระยะนี้ฝนตกบ่อยนะ หรือสั่งกาแฟอะไรครับ มันแค่นี้เอง :)