Thai Fest in Tokyo : วันเดียวรู้เลยว่าคนญี่ปุ่นก็รักเมืองไทย
“คนญี่ปุ่นชอบเบียร์สิงห์ / บัวขาว และอาหารไทย”
อื่นๆ อีกมากมาย เป็นอะไรที่ได้ยินบ่อยๆ ตอนอยู่เมืองไทย
แต่จะว่าไป, ก็ไม่มีอะไรยืนยันได้ว่ามันจริง…
[ตอน Backpack ไป London ก็มีร้านผัดไทยที่คนต่อคิวกัน แต่มันเป็นผัดหมี่ซอสมะเขือเทศใส่ต้นหอม o_O!!!]
หนึ่งในสามจุดมุ่งหมายของการ Backpack @ Japan ครั้งนี้ของผมก็คือการมาศาลเจ้า Yasukuni / การไปดู “2 ปีหลัง Tsunami” ที่ Sendai และอย่างที่สามก็คือ การมา “Thai Festival” ใจกลางสวน Yogogi ใน Tokyo !
[จริงๆ มีข้อที่ 4 ด้วยแต่เป็นความลับ, บอกไปเดี๋ยวใครๆ จะหาว่าผมติงต๊อง – -]
ภาพแรกข้างบน จงสังเกตให้ดี…
ทีแรกผมก็กังวลเหมือนกันในฐานะคนไทยคนนึงว่างานจะกร่อยรึเปล่า…
แต่ไม่เลย, มุมขวาล่างของภาพยืนยันได้ว่าคนท่วมๆ ยิ่งตอนบ่ายแก่ๆ ที่แดดเริ่มร่มๆ มีแต่คนญี่ปุ่นมากันเป็นแสน จนผมเดินไม่ได้ หยุดไม่ได้ ต้องไหลตามกันไปเรื่อยๆ แม้แต่จังหวะจะถ่ายรูปยังไม่มี o_O!!!
คนมันเยอะขนาดนั้นจริงๆ ครับ, ผมเดินงานด้วยความตื้นตันใจ [ไม่เวอร์ นี่พูดจริง – -v]
และตรงไหนที่พอจะหยุดพักปูเสื่อได้, คนญี่ปุ่นก็จะหยิบเบียร์สิงห์ขึ้นมาถ่ายรูปบ้าง หยิบผัดไทยขึ้นมาบ้าง
ร้านอาหารไทยหลายๆ ร้านเช่น “สบายๆ” [Sabai Sabai] และ Jasmine นี่ คนต่อคิวรอซื้อกันเป็นร้อยๆ ~
ซึ้งใจ…
งาน Thailand Festival 2013 จัดที่สวน Yoyogi, ใกล้ๆ กับสถานี Shibuya และที่เห็นมาออกร้านก็เยอะแยะทีเดียวเชียว ตั้งแต่การบินไทย ~ เป็น Booth แรกของงาน มีแอร์ฯ สาวมายืนไหว้แบบไมรู้จักเหนื่อย
[เพราะมันเป็นป้าย – -v]
ตรงนี้มีขายตั๋วเครื่องบินไปกลับกรุงเทพฯ – Narita / Haneda / Nagoya / Etc.
มีชิงโชคอะไรด้วยสักอย่างก็ไม่รู้, ให้จับฉลากและหมุนๆ ถัง Style ญี่ปุ่น ~
ถัดเข้าไปก็เป็นร้านอาหาร ที่คนล้นทุกร้าน, แต่ก็สมเป็นญี่ปุ่นเพราะทุกคนต่อคิวเป็นระเบียบเรียบร้อยมาก
จานนึงๆ ก็ราคา 500 – 800 Yen, ก็ถือว่าไม่ถูกไม่แพง เท่าๆ กับ Ramen ข้างทางนี่ละ
[มีเบียร์สิงห์ Limited Edition ลายคุณบัวขาวด้วย, เพิ่งทราบเหมือนกันว่าเค้าดังที่ญี่ปุ่นเลยนะครับ :D]
ผมก็แอบๆ เดินดูว่าญี่ปุ่นแต่ละคนเค้าสั่งอาหารไทยอะไรกันบ้างรึ ?
ทายซิ…
ผัดไทยนี่ละครับ, เห็นทุกมุมโต๊ะและมุมเสื่อที่ปูๆ กันใต้ต้นไม้ต้องมีผัดไทยเป็นกล่องๆ
รองมาที่เห็นเยอะๆ ก็คือข้าวกะเพราไก่ไข่ดาว [อันนี้ผิดคาด]
ต่อด้วยทอดมันปลากรายกลมๆ / ข้าวแกงเขียวหวานไก่ / หมูสะเต๊ะ [อาหารไทยรึเนี่ย o_O?] / ส้มตำ [ไร้พริก :D] กับพวกผลไม้เมืองร้อนอย่างมะม่วงสุกและกล้วย [ญี่ปุ่นกล้วยแพงนรก บ้านเราแทบจะแจกฟรี ~]
ที่เห็นภาพเบียร์สิงห์เยอะๆ นี่ไม่ได้จงใจถ่ายนะครับ, แต่ทุกคนต้องมีกระป๋องนึงในมือจริงๆ ถ่ายยังไงก็เจอ – -*
ผลไม้ไทยเราก็ดังที่ญี่ปุ่นมากๆ อย่างกล้วยและมะม่วงเนี่ย, Sensei ผมเคยบอกว่าเป็นหนึ่งในสินค้าไทยที่ชาติไหนๆ ก็สู้ไม่ได้ รวมทั้งแตงโมเองก็เป็นอีกอย่างที่ขายในญี่ปุ่นราคาแพงสุดๆ
ซึ่งทั้งหมดที่ว่ามานั้น, ไทยเราเหมาเป็นเข่งไม่ถึงร้อยบาท ~
ก็คงคล้ายๆ กับที่ Melon ในไทยขายกันลูกนึงหลายร้อยบาทจนถึงหลักพัน…
นอกจากนี้ก็มีงานแสดงศิลปวัฒนธรรมของไทย แถมด้วยมวยไทยและวัดไทย o_O!!!
ก็รู้สึกแปลกๆ เหมือนกันครับ ที่คนตะโกนเรียกเข้าร้านและคนขายอาหารไทยพูดเป็นภาษาญี่ปุนหมดเลย ^^”
ผมไปถึงงาน Thai Fest ในสภาพหิวโซ ดังนั้น ผมจึงเลือกกินกล่องนี้,
ยากิโซบะตามแบบร้านแผงลอยพร้อมด้วยไส้กรอกขนาด Super Jumbo o_O!!!
คืออยากกินอาหารไทยในญี่ปุ่นดูหรอกนะ
แต่เห็นความมุ่งมั่นตั้งใจจริงในแววตาของแต่ละคนที่ต่อคิวแล้วยอมแพ้…
และคิดอีกที, ผมก็ทานอาหารไทยมาตั้งแต่เกิดรวมสามสิบปี
วันนี้ยอมให้, ไม่ขอต่อคิวแย่งซื้อส้มตำ / ผัดไทยและทอดมันจากชาวญี่ปุ่นดีกว่า :D
โชคดีที่อากาศเป็นใจ, แดดดีแต่อากาศเย็นสบายๆ ราว 22 c
ทว่า ก็มีสิ่งนึงที่น่าคิด, คือทั้งที่งาน Thai Fest in Tokyo มีคนมากันเยอะขนาดนี้ แต่ผมกลับไม่เจอขยะโยนทิ้งข้างทางเลยสักชิ้น จนเดิน [ไหล – -] มาถึงจุดที่เค้าจัดไว้ให้ทิ้งขยะกันดังภาพ
คนญี่ปุ่นแยกขยะกันจนเป็นนิสัยครับ
แต่งานนี้อาหารไทยอาจเป็นสิ่งที่ไม่ได้คุ้นเคยมากนัก, นอกจากถังที่แยกเศษอาหารแล้ว ก็ยังมีคุณพนักงานคนนึงคอยยืนชี้ด้วยว่า ถังนี้นะให้ใส่กล่องโฟม ส่วนถังนั้นใส่พวกขยะสด พวกเปลือกกล้วยหรือเศษผัก
เมื่อกวาดเศษอาหารลงถังแรกแล้วค่อยมาใส่ถังสอง
ไม่มีขวดน้ำ / จานกระดาษหรือกระป๋องเบียร์โยนทิ้งตามข้างทางเลยจริงๆ
เป็นสิ่งที่น่ารักในตัวคนญี่ปุ่น, ที่นี่เค้าสอนเด็กๆ ว่า “ถ้าหาถังขยะไม่เจอ ให้เก็บใส่กระเป๋าไปทิ้งที่บ้าน”
การมางาน “เมืองไทยใน Tokyo” ก็สอนอะไรผมหลายอย่างอยู่
แต่สิ่งนึงที่ได้รู้ด้วยตาตัวเองแล้วก็คือ คนญี่ปุ่นรักเมืองไทย และอาหารไทยก็เป็นที่ชื่นชอบของคนต่างชาติ
รวมทั้งหลายๆ อย่างที่เราอาจมองข้ามเช่นกล้วยและมะม่วง หรือข้าวเหนียวส้มตำที่คนไทยชอบดูถูกว่าเป็นของกินคนจน [พวกดาราก็ชอบพูดว่าทานส้มตำได้, ยิ่งเป็นการบอกกลายๆ ละว่าชั้นไม่ถือตัว ขนาดอาหารชั้นต่ำ ชั้นก็กิน]
แต่สิ่งเหล่านี้มีเสน่ห์ในตัว และคนญี่ปุ่นซึ่งขึ้นชื่อในเรื่องความละเมียดละไมก็ยังต่อคิวเพื่อทานอาหารไทยเลย ~ :)
