มีรายงานจากทั่วโลกว่าคนเกิดความเครียด & ความกดดัน [Depression] เพิ่มขึ้นมหาศาลในช่วง Covid 19 Lockdown, โดยเฉพาะพ่อแม่ที่มีลูกเล็กๆ [และบ้านข้างๆ ที่ต้องรับผลกรรม…]
NBC รายงานเรื่องนี้ไว้อย่างน่าสนใจว่า “Not surprisingly, the number of depressed mothers has increased as moms have suddenly had to add additional job descriptions to a life”
หรือก็คือ “แม่มีหน้าที่เพิ่มขึ้นมาอย่างกระทันหันจนถึงขั้นเครียดจัด”
อาทิ “I am suddenly not just mom and wife at home and employee at work, but now I’m also teacher / tutor / school nurse / dietician / IT specialist / after school counselor and friend and playmate to my kids And I am highly underqualified for most of those positions.”
คงไม่ต้องบรรยายว่า “Job Description” ที่เพิ่มมามีอะไรบ้าง, แต่ที่น่าอึดอัดใจก็คือประโยคปิดท้ายที่ว่า “ฉันไม่ดีพอที่จะทำทุกอย่าง”
ยิ่งถ้าใครอยู่ใน Condo แคบๆ หรือในบ้านหลังเล็กๆ, เสียงเด็กที่อาละวาดทำลายข้าวของไปพร้อมๆ กับการที่เราต้องนั่งคิดนั่งเครียดกับงานคือ “นรก” อย่างแท้จริง
วันก่อน, บ้านผมตัดสินใจ “หนีไปทะเล”
เพิ่งรู้ว่าแค่ขับรถ 58 นาที [จาก Bitec] ก็มีชายหาดให้เราเตะน้ำ & เหยียบทราย, และมีท้องฟ้ากว้างๆ ให้สูดอากาศหายใจ
แม้ใครๆ จะบอกว่า “บางแสนทะเลไม่สวย” แต่สาบานได้ว่านี่เป็นการมาทะเลที่ดีที่สุดครั้งหนึ่งในชีวิตของผม, ทำให้นึกถึงเพลง “พักตรงนี้ดีกว่า” ของคุณธงไชยฯ
“ที่ตรงนี้นั้นมีต้นไม้มีร่มเงาให้นอนสบายพักผ่อน…
ลมไม่แรงแสงแดดไม่ร้อน, มีฟ้าเอาไว้ห่มนอนและรักแท้จริงใจ”
