Special : สมัครบัตร Amex วันนี้ฟรีตั๋วชั้นธุรกิจสู่ญี่ปุ่น 3 ใบ ! > "Click"
--------------------------
เชียงใหม่, ผมเช่ารถมอไซค์คันเล็กๆ มาขี่ [Cookie เด็กแวนซ์ – -+]
และเมื่อตะกี้ก็นัดคืนรถที่ Airport ครับ แต่ปรากฏว่า โดยไม่คาดคิด, ผมขี่มาถึงหน้า Airport แล้วน้ำมันหมดพอดี ตรงประตูผู้โดยสายขาออกภายในประเทศเลย และพนักงานที่มารับรถก็มาถึง แน่นอนว่ามา 2 คนกับรถมอไซค์ 1 คัน
แล้วเค้าจะขี่กลับยังไง ?
พนักงานบอกว่า น้ำมันหมดถังเลย เค้าขอ 20 บาทเติมนะ เพราะตอนผมเช่าวันแรกมันมีน้ำมันนิดนึง
ทีแรกผมกำลังจะหยิบเงินส่งให้เค้าเพิ่ม 100 นึง เพราะเค้าต้องเข็นมัน หรือหาทางเติมน้ำมันแต่… ผมก็เปลี่ยนใจ
วินาทีที่ผมกำลังจะหยิบเงิน, วูบนึงผมคิดถึงหนังที่ดูเมื่อวันก่อนตอนอยู่เชียงใหม่… Slumdog Millionaire ครับ มันมีฉากนึงที่พระเอก ซึ่งตอนนั้นยังเป็นเด็กสลัมอยู่ หลอกพานักท่องเที่ยว American ไปดูการซักผ้าตากริมแม่น้ำ
แล้วใช้จังหวะนั้น พาเด็กกลุ่มอื่นมารื้ออะไหล่รถของชาว American จนเกลี้ยง !
เมื่อตำรวจเห็นเข้า จึงตรงเข้าซ้อมพระเอก ตอนนั้นพระเอกตะโกนบอกนักท่องเที่ยวชาว American ว่า…
นี่ละคือ India ที่แท้จริงที่พวกเค้าอยากเห็น !!!
นักท่องเที่ยวทั้ง 2 คนซึ่งเป็นสามีภรรยาแก่ๆ จึงรีบตรงเข้าไปห้ามตำรวจแล้วควักกระเป๋าเงินส่งให้ พูดว่า ถ้าอย่างนั้น พวกเขาขอจ่ายเงินก้อนนี้เป็นการปลอบใจแบบ American ก็แล้วกัน
ตอนฟังประโยคนี้, ผมไม่แน่ใจว่า Slumdog Millionaire ด่า “India ที่แท้จริง” หรือ…
ด่า “การปลอบใจแบบ American” ที่คิดว่าตัวเองใช้เงินแก้ปัญหาได้ทุกอย่างกันแน่ ?
ลึกๆ ผมว่ามันสะท้อนเรื่องชนชั้นวรรณะ ไปจนถึงเรื่องมุมมองของโลก Materialism ที่ใช้ตัวเองเป็น Center ของการตัดสินสรรพสิ่งจากความคิดของตัวเองเท่านั้นด้วย
ผมอาจคิดมากไปนิดในวินาทีนั้น แต่เวลามันไม่มี, ผมก็เลยรีบเดินมาขึ้นเครื่อง
ถ้ามันมีจังหวะมากกว่านั้นอีก 2 นาที ผมคงเดินย้อนกลับไป แล้วเค้าก็น่าจะได้ตังค์ผมจริงๆ เนาะ :D
Comments are closed.