Special : สมัครบัตร Amex วันนี้ฟรีตั๋วชั้นธุรกิจสู่ญี่ปุ่น 4 ใบ ! > "Click"
--------------------------
เพื่อส่งดวงวิญญาณสู่สวรรค์, ให้เราภาวนา…
ส่วนตัวผมเป็นคนที่อยู่ไกลวัดไกลศาสนา
ในวันนี้ขอลาบวช
ด้วยความตั้งใจ
เพราะคงไม่มีครั้งไหนในชีวิตนี้อีกแล้วที่จะได้บวชเพื่อสองท่าน, หนึ่งในนั้นคือในหลวงภูมิพลหรือ “พ่อของแผ่นดิน” และอีกหนึ่งคือ “แม่ของพ่อผม” ซึ่งทั้งสองได้จากโลกใบนี้ไปในช่วงเวลาเดียวกันด้วยอายุ 98 ปีและ 89 พรรษา…
โลกร่วมสมัย, ใน 100 ปีที่ผ่านมา…
อาม่าของผมแซ่ตั้ง, ไม่มีแม้กระทั่งชื่อไทยและใช้เอกสารเป็นใบต่างด้าว
นับอายุตามแบบไทยได้ 98 ปีกับอีก 8 เดือน, นับตามจีนคือ 99 ปี 8 เดือน
แต่ถ้าดูตามทะเบียนบ้านจะอยู่ที่ 102 ปี, ตามใบเกิดคือ 105 ปีเต็ม
อาม่าผมมีชีวิตอยู่ในวันเวลาที่ย้อนความอะไรไปไม่ได้ชัดเจนแม้แต่อย่างเดียว, ไม่เหลือเพื่อนที่ลง “สำเภา” มาจากเมืองจีนด้วยกันเพื่อ “ตายเอาดาบหน้า” และเมืองไทยในความทรงจำคือดินแดนสวรรค์ที่ “ในน้ำมีปลาในนามีข้าว” สำหรับชาวจีน
คนเฒ่าคนแก่เคยเล่า, ไม่แปลกใจที่อาม่าอากงอายุเกือบร้อยปีทุกคนจะรักในหลวงยิ่งชีพ
หากไร้ซึ่งร่มพระบรมโพธิสมภาร, ชาวจีนที่ล่องมาจากโพ้นทะเลคงอดตายไม่ได้ขึ้นแผ่นดิน…
“จากแผ่นดินจีนโพ้นทะเล, ด้วยเรือน้อยล่องลอยสุดไกลแสนไกล
หอบติดมาเสื่อผื่นหมอนใบสู่อ่าวไทยแผ่นดินสยาม
ใต้ใบบุญแผ่คุ้มยังจำ, ตั้งใจทำสำมาหากินกันตาย…”
เป็นท่อนหนึ่งในเพลงประกอบละคอนเรื่อง “ลอดลายมังกร” ที่ลูกหลานชาวจีนสมัยจับกังตั้งตัวทุกคนต้องรู้จัก, คำว่า “ใบบุญ” ไม่อาจมีความหมายเป็นอื่นใดในวันเวลาที่เมืองจีนแผ่นดินใหญ่เต็มไปด้วยไฟสงครามและความแห้งแล้งทุกหัวระแหง
เรื่องเล่าเก่าๆ ของอากงอาม่าบอกว่าที่บ้านเกิดปลูกอะไรก็ไม่ขึ้น, แม้กระทั่งหัวเผือกหัวมัน
มีแค่เศษข้าวต้มให้พออุ่นท้องกับก้อนหินก้อนกรวดแช่เกลือเพื่อให้มีแรงทำงานขุดดินไปวันๆ
มาได้กินเนื้อกินหมูครั้งแรกในชีวิตก็บนแผ่นดินทองแผ่นดินไทยใต้น้ำพระทัยของในหลวงท่านฯ
ในวันนี้ขอบวชให้คนบนฟ้า, ขอให้ทุกท่านร่วมอนุโมทนาและอโหสิกรรม
เกิดชาติหน้าฉันใด, ให้ได้ร่วมชีวิตในแผ่นดินเดียวกัน
เป็นครอบครัวใต้เบื้องพระยุคลบาทตราบชั่วกาลนานด้วยเทอญฯ